Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

thesaurum obruere

  • 1 thesaurus

    thēsaurus (in den besten Hdschrn. u. in Inschrn. thēnsaurus), ī, m. (θησαυρός), I) der niedergelegte u. aufbewahrte Vorrat, Schatz, 1) eig.: thesauros constituere, Vitr. – bes. von Geld und Geldeswert, thes. auri, Plaut.: tabularius thensaurorum, Corp. inscr. Lat. 6, 325: thesaurum effodere, Plaut.: thesaurum obruere, Cic., defodere, Cic.: thesaurum reponere (zurücklegen), Quint.: thesaurum invenire, Cic.: incubare publicis thesauris, Liv.: velut clausis thesauris incubare, Quint.: thesauros Gallici auri occultari a patribus, Liv.: thesauros tyranni scrutari, Liv. – 2) bildl.: a) reicher Vorrat, Hülle und Fülle, thes. mali, Plaut.: thesauros penitus abditae fraudis vultu laeto tegentes, Plaut. – b) ein Schatz = ein im höchsten Grade Nutzen bringender Mensch od. Gegenstand, leno, thensaurus meus, Plaut.: custos erilis, decus popli, thesaurus copiarum, Plaut.: integrum et plenum adepta est thesaurum, Plaut. – II) der Ort, wo etwas niedergelegt-, aufbewahrt wird, die Vorratskammer, das Magazin, der Speicher, 1) eig.: a) übh.: servata mella thesauris, Zellen, Verg.: in his operibus thesauri sunt civitatibus in necessariis rebus a maioribus constituti, Vitr.: condere semina in thesauros cavernarum, Plin.: condere in thesauris maxilarum cibum, Plin.: in thesauris suis (in seiner Garderobe) vestem numquam nisi annum esse passus est, Lampc. Alex. Sev. 40, 2. – b) insbes.: α) die Schatulle, der Schatz für Geld und Geldeswert, cum thesaurum effregisset heres, Plin. – gew. die Schatzkammer eines Tempels oder des Staatsschatzes, die Schatzkapelle, das Schatzgewölbe, thesauros Proserpinae spoliare, Liv.: thesauros expilare, Liv.: litterae recitatae sunt, pecuniam ex Proserpinae thesauris nocte clam sublatam, Liv.: pecuniam omnem conquisitam in thesauros Proserpinae referri iussit, Liv.: esse thesaurum publicum sub terra saxo saeptum, Liv. – β) poet., v. der Unterwelt, postquam est orchi (orci) traditus thesauro, Naev. bei Gell. 1, 24, 2. – 2) übtr., die Schatzkammer, die Vorratskammer, das Magazin, Repertorium, die Fundgrube, thesaurus rerum omnium memoria, Cic.: quod lateat in thesauris tuis, im Pulte, Cic.: qui illos locos tamquam thesauros aliquos argumentorum notatos habet, Cic.: quoniam, ut ait Domitius Piso, thesauros esse oportet, non libros, Plin.: litterae thesaurum (s. unten) est, Petron.: thesaurus fraudis, aufgespeicherter Betrug, Apul.: thesauri bibliothecales, Bücherschätze, Sidon. epist. 8, 4, 1. – v. Pers., quoties aliquid abditum quaero, ille thesaurus est, ein lebendiges Lexikon, eine lebendige Bibliothek, Plin. ep.: Papinianus doctrinae legalis thesaurus, Spart. – / Heterogen. thesaurum, ī, n., Petron. 46, 8. Paul. ex Fest. 8, 14 u. Itala, s. Rönsch S. 271. – Über die Schreibweise thensaurus s. Ritschl Prolegg. ad Plaut. trin. p. C III. Wagner Orthogr. Verg. p. 457 sq. Corp. inscr. Lat. 6, 30737. Halm Emendatt. Valer. p. 16. Rönsch Itala p. 459. – Auch tesaurus geschr., Corp. inscr. Lat. 9, 4988.

    lateinisch-deutsches > thesaurus

  • 2 thesaurus

    thēsaurus (in den besten Hdschrn. u. in Inschrn. thēnsaurus), ī, m. (θησαυρός), I) der niedergelegte u. aufbewahrte Vorrat, Schatz, 1) eig.: thesauros constituere, Vitr. – bes. von Geld und Geldeswert, thes. auri, Plaut.: tabularius thensaurorum, Corp. inscr. Lat. 6, 325: thesaurum effodere, Plaut.: thesaurum obruere, Cic., defodere, Cic.: thesaurum reponere (zurücklegen), Quint.: thesaurum invenire, Cic.: incubare publicis thesauris, Liv.: velut clausis thesauris incubare, Quint.: thesauros Gallici auri occultari a patribus, Liv.: thesauros tyranni scrutari, Liv. – 2) bildl.: a) reicher Vorrat, Hülle und Fülle, thes. mali, Plaut.: thesauros penitus abditae fraudis vultu laeto tegentes, Plaut. – b) ein Schatz = ein im höchsten Grade Nutzen bringender Mensch od. Gegenstand, leno, thensaurus meus, Plaut.: custos erilis, decus popli, thesaurus copiarum, Plaut.: integrum et plenum adepta est thesaurum, Plaut. – II) der Ort, wo etwas niedergelegt-, aufbewahrt wird, die Vorratskammer, das Magazin, der Speicher, 1) eig.: a) übh.: servata mella thesauris, Zellen, Verg.: in his operibus thesauri sunt civitatibus in necessariis rebus a maioribus constituti, Vitr.: condere semina in thesauros cavernarum, Plin.: condere in thesauris maxilarum cibum, Plin.: in thesauris suis (in seiner Garderobe) vestem numquam nisi annum esse passus est,
    ————
    Lampc. Alex. Sev. 40, 2. – b) insbes.: α) die Schatulle, der Schatz für Geld und Geldeswert, cum thesaurum effregisset heres, Plin. – gew. die Schatzkammer eines Tempels oder des Staatsschatzes, die Schatzkapelle, das Schatzgewölbe, thesauros Proserpinae spoliare, Liv.: thesauros expilare, Liv.: litterae recitatae sunt, pecuniam ex Proserpinae thesauris nocte clam sublatam, Liv.: pecuniam omnem conquisitam in thesauros Proserpinae referri iussit, Liv.: esse thesaurum publicum sub terra saxo saeptum, Liv. – β) poet., v. der Unterwelt, postquam est orchi (orci) traditus thesauro, Naev. bei Gell. 1, 24, 2. – 2) übtr., die Schatzkammer, die Vorratskammer, das Magazin, Repertorium, die Fundgrube, thesaurus rerum omnium memoria, Cic.: quod lateat in thesauris tuis, im Pulte, Cic.: qui illos locos tamquam thesauros aliquos argumentorum notatos habet, Cic.: quoniam, ut ait Domitius Piso, thesauros esse oportet, non libros, Plin.: litterae thesaurum (s. unten) est, Petron.: thesaurus fraudis, aufgespeicherter Betrug, Apul.: thesauri bibliothecales, Bücherschätze, Sidon. epist. 8, 4, 1. – v. Pers., quoties aliquid abditum quaero, ille thesaurus est, ein lebendiges Lexikon, eine lebendige Bibliothek, Plin. ep.: Papinianus doctrinae legalis thesaurus, Spart. – Heterogen. thesaurum, ī, n., Petron. 46, 8. Paul. ex Fest. 8, 14 u. Itala, s. Rönsch S. 271. – Über die Schreibweise thensaurus s. Ritschl
    ————
    Prolegg. ad Plaut. trin. p. C III. Wagner Orthogr. Verg. p. 457 sq. Corp. inscr. Lat. 6, 30737. Halm Emendatt. Valer. p. 16. Rönsch Itala p. 459. – Auch tesaurus geschr., Corp. inscr. Lat. 9, 4988.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > thesaurus

  • 3 Schatz

    Schatz, thesaurus (im allg., der Ort zum Aufbewahren und die aufbewahrten Dinge; dann auch uneig., sowohl = gleichs. Vorratskammer, z.B. thesaurus rerum omnium, memoria; als [2012] auch = schätzenswerte Sachen, z.B. litterae thesaurus est). – thesaurus publicus. aerarium (die Staatskasse oder Schatzkammer mit ihren Geldern). – gaza (die Schatzkammer eines Fürsten mit ihren Geldern). – pecunia publica, quae in aerario est (die Staatsgelder in der Staatskasse). – pecunia regia (das Geld eines Königs). – divitiae (Schätze = Reichtümer). – opes (Schätze = Vermögen); verbunden opes et pecunia. – supellex (gleichs. Gerät zur Benutzung, z.B. scientiae: und copiosam sibi verborum supellectilem comparare). – quasi quidam penus (gleichs. Vorratstammer, z.B. wissenschaftlicher Kenntnisse, litterarum). – copia (Fülle, z.B. wissenschaftlicher Kenntnisse, litterarum). – ein reicher Sch. von Kenntnissen, uberrima rerum cognitio. – einen Sch. vergraben, thesaurum obruere (z.B. in alqo loco); thesaurum defodere (z.B. sub lecto): einen Sch. finden, thesaurum invenire: einen Sch. heben, thesaurum tollere (im allg.); thesaurum effodere (ausgraben): in den Sch. legen, im Sch. niederlegen, in thesauro reponere (im allg.); in thesaurum re ferre (in den Sch. abliefern); in aerarium condere (in die Staatskasse niederlegen); in aerarium referre oder deferre od. ferre. in publicum referre (in die Staatskasse abliefern, von Magistratspersonen): aus dem Sch. (d. i. auf öffentliche Kosten), publice; publico sumptu.

    deutsch-lateinisches > Schatz

  • 4 thesaurus

    thēsaurus (thensaurus), i, m. [st2]1 [-] provisions (de toute espèce). [st2]2 [-] trésor, grandes richesses. [st2]3 [-] lieu de dépôt, magasin (de provisions), dépôt. [st2]4 [-] accumulation, tas, grande quantité, abondance.    - [gr]gr. θησαυρός.    - thesaurum effodere, Plaut.: déterrer un trésor.    - thesaurus mali, Plaut. Merc. 1, 2, 54: mine de malheurs.    - ille thesaurus est, Plin. Ep. 1, 22, 2: c'est un puits de science.    - eccum lenonem, thensaurum meum, Plaut. Curc. 5, 2, 76: voici mon entremetteur, mon trésor.    - condere cibum in thesauros maxillarum, Plaut.: cacher de la nourriture dans un coin de ses mâchoires.    - servata mella thesauris, Virg.: miel conservé dans les rayons.
    * * *
    thēsaurus (thensaurus), i, m. [st2]1 [-] provisions (de toute espèce). [st2]2 [-] trésor, grandes richesses. [st2]3 [-] lieu de dépôt, magasin (de provisions), dépôt. [st2]4 [-] accumulation, tas, grande quantité, abondance.    - [gr]gr. θησαυρός.    - thesaurum effodere, Plaut.: déterrer un trésor.    - thesaurus mali, Plaut. Merc. 1, 2, 54: mine de malheurs.    - ille thesaurus est, Plin. Ep. 1, 22, 2: c'est un puits de science.    - eccum lenonem, thensaurum meum, Plaut. Curc. 5, 2, 76: voici mon entremetteur, mon trésor.    - condere cibum in thesauros maxillarum, Plaut.: cacher de la nourriture dans un coin de ses mâchoires.    - servata mella thesauris, Virg.: miel conservé dans les rayons.
    * * *
        Thesaurus, thesauri, masc. gen. Paulus iurisc. Un thesor, ou Thresor, Richesse cachee.
    \
        Obruere thesaurum alicubi. Cic. Cacher en terre, Enterrer.
    \
        Recludere thesauros tellure. Virgil. Desterrer.
    \
        Thesaurus copiarum. Plaut. Abondance, ou thresor de richesses.
    \
        Thesaurus rerum omnium, memoria. Cic. La memoire est le repositoire et reservoir ou cachette de toutes choses, où l'homme garde et reserve et cache toutes choses.
    \
        Repositus thesaurus. Quintil. Serré et caché, ou mis à part.
    \
        Thesaurus mali. Plaut. Grand foison et abondance de mal.
    \
        Condere aliquid in thesauros cauernarum. Plin. Cacher dedens les trous et cachettes des cavernes.
    \
        Condere cibum in thesauros maxillarum. Plin. Cacher et musser de la viande dedens le creux des joues, pour puis apres la manger petit à petit tout à loisir, comme font les singes quand ils emplent leurs giffles de pommes ou de noix.

    Dictionarium latinogallicum > thesaurus

  • 5 obruo

    ob-rŭo, ŭi, ŭtum, 3 ( inf. pres. pass. OBRI for obrui, Inscr. Marin. Fratr. Arv. p. 341; v. in the foll. I. B. 1.), v. a. (n. Lucr. 3, 775; v. infra), to overwhelm, overthrow, strike down; to cover, cover over with any thing; also to hide in the ground, bury by heaping over (class.; cf.: opprimo, subruo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    aliquem caestu,

    Stat. Achill. 1, 191:

    concidit, et totis fratrem gravis obruit armis,

    id. Th. 11, 573; Verg. A. 5, 692:

    confossus undique obruitur,

    Curt. 8, 11:

    ranae marinae dicuntur obruere sese harenā solere,

    bury themselves in the sand, Cic. N. D. 2, 49, 125:

    thesaurum,

    to bury, id. Sen. 7, 21:

    ova,

    to hide in the earth, id. N. D. 2, 52, 129:

    aegros veste,

    to cover, Plin. 26, 3, 8, § 16: oceanum rubra tractim obruit aethra, covered, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 418 Vahl.); so,

    terram nox obruit umbris,

    Lucr. 6, 864.—
    B.
    In partic., to bury, inter a dead body (perh. only post-Aug.), Tac. A. 1, 29 fin.:

    cadaver levi caespite obrutum est,

    Suet. Calig. 59: cujus ossa in Vulcanali obruta sunt, Paul. ex Fest. s. v. statua, p. 290 Müll.: QVOD SE VOLVIT OBRI. Inscr. Marin. Fratr. Arv. p. 341.—
    2.
    To sink in the sea, cover with water:

    puppes,

    Verg. A. 1, 69:

    quos Obruit Auster,

    overwhelmed, sunk, id. ib. 6, 336:

    navem,

    Dig. 9, 2, 29:

    obrutus adulter aquis,

    Ov. Her. 1, 6:

    obruerit cum tot deus aequoris undis,

    id. P. 3, 6, 29:

    vultus,

    id. Tr. 1, 2, 34:

    Aegyptum Nilus,

    Cic. N. D. 2, 52.—
    C.
    To sow seed; cover with earth:

    semina terrā,

    Ov. R. Am. 173:

    milium,

    Col. 11, 2, 72:

    lupinum,

    id. 11, 2, 81:

    betam,

    id. 11, 3, 42.—
    D.
    To overload, surfeit with any thing:

    se vino,

    Cic. Deiot. 9. —
    II.
    Trop.
    A.
    To overwhelm, bury, conceal, put out of sight, abolish, consign to oblivion:

    ut adversā quasi perpetuā oblivione obruamus,

    Cic. Fin. 1, 17, 57; cf.:

    ea quae umquam vetustas obruet aut quae tanta delebit oblivio?

    id. Deiot. 13, 37; and:

    (sermo) nec umquam de ullo perennis fuit, et obruitur hominum interitu,

    id. Rep. 6, 23, 25:

    talis viri interitu sex suos obruere consulatus,

    to dim, cloud, destroy the glory of six consulships, id. Tusc. 5, 19, 56.—
    2.
    Neutr.:

    et domus aetatis spatio ne fessa vetusto obruat,

    i. e. fall to ruin, Lucr. 3, 775.—
    B.
    To overwhelm, overload, weigh down, oppress with any thing:

    criminibus obrutus atque oppressus,

    Cic. Verr. 2, 1, 7, § 20; so,

    copiā sententiarum atque verborum,

    id. Tusc. 2, 1, 3:

    ambitione, et foro,

    id. de Or. 1, 21, 94:

    aere alieno,

    id. Att. 2, 1, 11; cf.

    faenore,

    Liv. 6, 14; 35, 7:

    magnitudine negotii,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4.—
    C.
    To overcome, overpower, surpass, eclipse, obscure:

    famam alicujus,

    Tac. Agr. 17:

    obruimur numero,

    are outnumbered, Verg. A. 2, 424:

    obruit Idaeam quantum tuba Martia buxum,

    Val. Fl. 1, 320:

    M. Brutus Vatinium dignatione obruerat,

    Vell. 2, 69:

    Venus Nymphas obruit,

    Stat. Achill. 1, 293.

    Lewis & Short latin dictionary > obruo

  • 6 vergraben

    vergraben, obruere (mit Erde überschütten, z.B. thesaurum). – infodere (eingraben, einscharren, z.B. hominem mortuum). – defodere (in die Tiefe vergraben, z.B. thesaurum sub lecto: u. cadaver domi apud P. Sextium). – terrā operire (mit Erde bedecken = einscharren, verscharren, z.B. urinam, v. Tieren). – Bildl., sich vergraben, se abdere (sich zurückziehen, z.B. rus:- u. in bib liothecam: in seine Bücher, um zu studieren, in die Bücherwelt, in litteras od. in litteris); se involvere (sich gleichs. einhüllen, z.B. in die Bücher, litteris).

    deutsch-lateinisches > vergraben

  • 7 ob-ruō

        ob-ruō uī, utus, ere,    to overwhelm, overthrow, cover, cover over, hide, bury: ibi vivi obruerentur, be buried alive, S.: confossus undique obruitur, Cu.: sese harenā, hide in the sand: thesaurum, bury.—To sink, submerge, cover with water, overflow: submersas obrue puppīs, V.: me undis, H.: obrutus adulter aquis, O.: Aegyptum Nilus.—To sow, plant, cover with earth: semina terrā, O.—To cover, bury, cast down, destroy: telis Nostrorum obrui, V.: Si mereor, tuā obrue dextrā, V.—To overload, surfeit: vino se.—Fig., to overwhelm, bury, conceal, put out of sight, abolish: adversa perpetuā oblivione: omen: orationem, i. e. refute, L.: talis viri interitu sex suos obruere consulatūs, destroyed the glory of.—To overwhelm, overload, weigh down, oppress: criminibus obrutus: aere alieno: faenore, L.: qui in augendā obruitur re, in the pursuit of wealth, H.—To overcome, overpower, surpass, eclipse, obscure: successoris famam, Ta.: obruimur numero, are outnumbered, V.

    Latin-English dictionary > ob-ruō

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»